Ksylitol jest cukrem pięciowęglowym, co oznacza, że zapobiega rozwojowi bakterii i ma własności bakteriobójcze. Podczas gdy cukier tworzy kwasy, ksylitol ma charakter zasadowy. Wszystkie formy cukru, w tym sorbitol, popularny alternatywny słodzik, są cukrami sześciowęglowymi, wzmacniającymi niebezpieczne grzyby i bakterie. Zatwierdzony w 1963 roku przez FDA (amerykański Urząd ds. Żywności i Leków) ksylitol nie posiada żadnych znanych właściwości toksycznych. Jedynym dyskomfortem, jaki może być odczuwalny początkowo przez niektóre wrażliwe osoby przy spożywaniu jego większych ilości, jest łagodna biegunka lub lekkie kurcze. Ponieważ ksylitol jest codziennie wytwarzany przez organizm lub enzymy powodujące jego rozkład, wszelkie niedomogi ustępują najczęściej po kilku dniach, po przystosowaniu się organizmu do otrzymywania większych jego dawek.
Ksylitol ma o 40 procent mniej kalorii i o 75 procent mniej węglowodanów niż tradycyjny cukier. Jest absorbowany i przetwarzany powoli, co powoduje bardzo małe zmiany w wydzielaniu insuliny. Około 30 procent spożytego ksylitolu zostaje zaabsorbowane przez wątrobę, a pozostała część w przewodzie pokarmowym, gdzie rozkładany jest przez bakterie żołądkowe na krótko łańcuchowe kwasy tłuszczowe.
Ksylitol wygląda i smakuje jak cukier i nie pozostawia nieprzyjemnego posmaku. Jest on dostępny w wielu postaciach. W formie krystalicznej może być stosowany w potrawach gotowanych i pieczonych lub też być stosowany jako słodzik do napojów. Stosowany jest również w dropsach, gumach do żucia i w aerozolach do nosa.
Ksylitol jest głównie przeznaczony dla osób, które z różnych względów nie mogą lub nie powinny (chorzy na cukrzycę), bądź nie chcą używać cukru. Praktycznie jedyny cukier dla cukrzyków, cukier dla diabetyków.
Jest tak samo słodki jak zwykły cukier, jednakże zawiera 40% mniej kalorii. Jeśli optycznie porównać ksylitol z tradycyjnym cukrem nie zauważy się praktycznie różnicy, ale w działaniu są one swoimi przeciwieństwami. Przede wszystkim ksylitol nie fermentuje w przewodzie pokarmowym jak laktoza, sacharoza, fruktoza, glukoza. Tak jak cukier stosować go można w wysokich temperaturach.
Ksylitol wytwarza w organizmie odczyn zasadowy, co oznacza, że wskazany jest przy:
- przy infekcjach górnych dróg oddechowych (tj. katar, infekcja gardła, zatok) – działanie antybakteryjne
- suchości w ustach (stymuluje wydzielanie śliny)
- przeciwdziała tworzeniu się bakterii gnilnych
- chorobach dziąseł i próchnicy zębów, np. paradontozie
- zapaleniu ucha środkowego
- likwiduje niemiły zapach z ust
- przyjazny przy nadkwasocie żołądka, astmie i alergii
- stosowany jako środek zapobiegawczy przeciw bakteryjnemu zakażeniu płuc i oskrzeli u chorych na mukowisdydozę
Ksylitol jest bardzo wskazany w profilaktyce osteoporozy, ponieważ zwiększa przyswajanie wapnia – dlatego działa leczniczo również na osoby dotknięte już tym schorzeniem. Zwykły cukier zabiera z organizmu witaminy z grupy B oraz ważne mikroelementy: potas, magnez i wapń.
Poważnym zagrożeniem w dzisiejszych czasach są drożdżaki i pleśnie, w tym trudne do wyleczenia Candida albicans – ksylitol ogranicza ich rozwój, jest również skuteczny w zwalczaniu bakterii Helicobacter pylori, które, są przyczyną wrzodów żołądka.
UWAGA!
Nie należy spożywać zbyt dużo ksylitolu – bezpieczna dawka to 3 łyżeczki dziennie (ok. 15g – fińscy naukowcy dopuszczają spożywanie do 40g dziennie). Preparat do diety trzeba wprowadzać stopniowo, ponieważ nagłe przyjęcie dopuszczalnej ilości słodzika może wywołać biegunkę – ma to związek z koniecznością przystosowania się układu pokarmowego do wytwarzania odpowiedniej ilości enzymu trawiącego ksylitol.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz